Time flies
Door: Andrea
Blijf op de hoogte en volg Andrea
23 Maart 2010 | Singapore, Singapore
Hoi allemaal!
Het is weer een tijdje geleden, maar hier weer een berichtje uit Singapore! De tijd vliegt hier voorbij, ik heb alweer aardig wat leuke dingen gedaan, maar ik heb toch ook veel gestudeerd, want dat moet toch ook gebeuren. De midterm examens zitten er weer op, een deel van de presentaties en essays ook, de overige presentaties en essays zijn aankomende weken, dus voorlopig hoef ik me niet te vervelen. Mijn groepspresentatie met de mensen die niet op mails reageren is overigens goed gekomen, hoewel in de les wel bleek dat er opeens nog iemand in onze groep bleek te zitten, maar die nooit iets van zich had laten horen. Maar ach, dat is zijn probleem.
Ik moet zeggen dat ik al even diep na moet denken over wat ik ook al weer allemaal heb gedaan afgelopen weken, maar laat ik maar beginnen met de weekenden.
In het eerste weekend van maart ben ik naar een debattoernooi in Maleisië geweest, de Malaysia Debate Open. Ik zat in een team met twee Pakistanen, de een kende ik al wel aardig goed, de ander had ik welgeteld 1 keer gezien voordat we naar Maleisië gingen, maar dat klikte gelukkig ook wel. Behalve mijn eigen team ging er nog een team en 2 juryleden mee van mijn universiteit (NUS). De eerste avond was even wennen, in het debatwereldje kennen mensen elkaar allemaal al, van eerdere toernooien etc, maar ik kende, buiten de NUS delegatie om, helemaal niemand. Gelukkig was iedereen heel open en al snel had ik wat mensen leren kennen. Daarnaast kwam ik al gauw tot de conclusie dat van de meer dan 300 deelnemers, ik de enige Europeaan was die aan het toernooi mee deed. De algemene reactie van mensen: “you’re not from Singapore.. right?” Het heeft zo z’n voordelen, want iedereen is geïnteresseerd en iedereen onthoudt je naam en je gezicht (is ook niet zo moeilijk als het aantal blanken op 1 hand te tellen is). Ik moet zeggen, ik heb echt geen enkele naam onthouden (Aziatische namen blijven lastig), maar ach, met alleen gezichten herkennen, kom je een heel eind. Verder is het erg leuk om de verschillen te zien tussen Europese en Aziatische debattoernooien: nu sliepen we in een hotel in plaats van op de grond bij een student, de kwaliteit van debaters en juryleden loopt veel meer uiteen, ik heb hele goede debaters gezien, maar ook een paar juryleden gehad die de indruk gaven dat ze misschien een debat in hun hele leven hadden gezien, en verder was het natuurlijk in een Islamitisch land, dus wordt er geen alcohol geschonken en bij het diner voor het huis van de Chief Minister werd er gezamenlijk gebeden tot Allah. De Chief Minister hield ook nog een speech: ongeveer de slechtste speech van een politicus ooit over vakanties op aarde van 74 jaar lang en vakanties in Melakka (waar het toernooi plaatsvond) van een weekend) en dan een soort vergelijking, volslagen onzinnig. We hebben het trouwens best goed gedaan op het toernooi, we zijn ergens in de bovenste helft van de ranking terechtgekomen. Het andere team verloor in de kwart finale en in plaats van blij te zijn zat ik de terugweg in de bus naast zeer gefrustreerde debaters. Tja, dan zijn het toch echt ambitieuze Singaporezen.. Ik heb de andere debaters van mijn universiteit ook echt wel even wat beter leren kennen, het zijn allemaal erg leuke mensen en het leidt soms ook tot leuke gesprekken waarin de verschillen in achtergrond duidelijk naar voren komen. Erg interessant!
De twee weken daarna heb ik flink moeten studeren, want een weekend missen middenin de midterm examen periode is niet het slimste wat je kan doen. Tussendoor werd er op campus nog een cultureel festival georganiseerd en wat blijkt, de universiteit heeft een cultureel centrum van het formaat stadschouwburg Utrecht, zo niet groter. Singapore blijft me verrassen wat dat aan gaat. Ik heb twee leuke voorstellingen gezien!
Afgelopen weekend was het weer tijd om op reis te gaan,dit keer naar Borneo! Want ook Borneo ligt eigenlijk vlakbij Singapore, zo blijkt. We zijn vrijdagochtend vertrokken en ‘we’ is in dit geval een Amerikaans meisje Alex en ik. Aangezien je niet heel Borneo in een weekend kan zien, zijn we naar Kuching gevlogen en van daaruit naar een nationaal park gegaan, genaamd Bako National Park. Het park lag relatief dichtbij Kuching, maar aangezien de bus natuurlijk onvindbaar was en het park alleen te bereiken is per boot, duurde het toch nog even voordat we uiteindelijk aankwamen. Maar het was zeker de moeite waard, het was een super mooi park, met tropisch regenwoud, mooie stranden en prachtige rotsformaties. Vrijdag avond zijn we met een gids meegegaan het regenwoud in voor een nachtwandeling, want ook ’s nachts is er nog genoeg te zien. Wij hebben geen grote beesten gezien, maar wel giftige spinnen, kikkers en ik heb geleerd dat glow in the dark niet alleen maar sterretjes zijn die je op het plafond kan plakken, maar dat er in het regenwoud ook echt planten en paddenstoelen zijn die ’s nachts licht geven. We hebben het regenwoud wel in de meest letterlijke betekenis van het woord meegemaakt, want het regende, en het regende, en het regende. En niet zo’n klein beetje ook. Gelukkig waren de middagen wel droog, maar tegen die tijd was alles toch al nat. Zaterdag zijn we naar een strand gelopen, door het regenwoud heen. En omdat het dus zo regende, tegen de tijd dat we er waren, was alles zo nat (ondanks de regen poncho) dat we maar met kleren en al de zee in zijn gelopen. Natter kon toch niet! :) We sliepen in een hostel aan de rand van het oerwoud, en daar was ook al genoeg te zien: slangen langs het pad, vleermuizen die de keuken binnen vliegen en apen op de veranda. Apen? Ja, apen, en heel veel apen, waaronder neusapen, met die grote neuzen (zie foto), ik heb nog nooit apen gezien die zo menselijk bewegen als deze, erg bijzonder. Verder kunnen apen heel irritant zijn, want ze springen zo bij je op tafel en jatten het eten van je bord. Tja, waarschijnlijk hadden we gewoon beter moeten opletten.. Zondag zijn we in de loop van de dag weer terug naar Kuching gegaan, waar we maandag nog even een paar uur hebben rondgelopen. Een leuk stadje, maar na een paar uur heb je alles ook wel weer gezien. Al met al was het in ieder geval een geslaagd weekend!
Tot slot nog even over Singapore. Het leuke van wat langer in een land als Singapore blijven, is dat je de cultuur steeds beter leert kennen en ook steeds beter ziet wat de verschillen tussen Nederland en Singapore zijn. Nog los van het feit dat ik de kleinschaligheid van UC soms best wel mis, is er een duidelijk verschil tussen de docenten uit Singapore zelf en de docenten van ‘overseas’ zoals ze dat hier noemen. Het meest opvallende voorbeeld dat ik kan geven is mijn docent van international political economy. Hij is Chinees/Singaporees en ook al heeft hij zijn PhD gedaan in Yale, hij heeft een zeer conservatieve manier van lesgeven. Al vanaf het begin zei hij de hele tijd dat tijdens de werkgroepen een eigen mening hebben zo ontzettend belangrijk is. Dat wekte bij mij de indruk dat je ook echt wordt verwacht je eigen mening te geven. Dat viel toch wat tegen. De eerste werkgroep bijeenkomst was dan ook buitengewoon frustrerend: elke keer dat iemand iets zei dat niet min of meer hetzelfde was als zijn mening, resulteerde in een lezing van een half uur waarom dat idee/die mening niet haalbaar, onrealistisch, niet kloppend was. Als je iets zegt waar hij het mee eens is, dan is de docent helemaal blij. Tegelijkertijd blijft hij wel benadrukken dat je je eigen mening moet geven. Inmiddels is het me duidelijk geworden dat hij wel andere meningen wil horen, maar alleen om uiteindelijk de discussie in een bepaalde richting te duwen, zodat aan het eind van de les iedereen weet hoe het hoort. Dat is niet bepaald wat ik van docenten gewend ben en in het begin was het ook echt ontzettend frustrerend. Inmiddels weet ik hoe ik er mee om moet gaan: intelligente opmerkingen maken over dingen die hij in de les gezegd heeft of die in het boek staan en vooral geen voorbeelden uit Europa gebruiken (want Europeanen zijn nou eenmaal onbegrijpelijk met hun EU en socialistische regeltjes). En oja, en ik geloof ook niet dat het een goed idee is een afwijkende mening te geven in essays of op examens ;-) Ik probeer me er niet aan te ergeren en eigenlijk is het ook wel leerzaam om dit mee te maken. En gelukkig is het mijn enige docent die op deze manier les geeft, aangezien de meeste anderen niet Singaporees zijn. De beste docent die ik heb, komt uit India en hij kan heel goed lesgeven. Toch, zo leer ik van mijn Pakistaanse vrienden, zijn ook die lessen niet helemaal zonder problemen, vooral als het gaat over Pakistan en India, want de versies van mijn Pakistaanse vrienden van de zelfde verhalen die ik leer in de les zijn toch wel net even iets anders. Maar ach, zolang je je er bewust van bent, is daar mee te leven.
Het is een lang verhaal geworden, hopelijk interessant genoeg om jullie aandacht vast te houden tot het einde! Foto’s zijn zoals altijd te vinden op facebook en www.fotoalbum.eu/andreabos
Ik zal straks nog even de Borneo foto’s uploaden!
Groetjes,
Andrea
Het is weer een tijdje geleden, maar hier weer een berichtje uit Singapore! De tijd vliegt hier voorbij, ik heb alweer aardig wat leuke dingen gedaan, maar ik heb toch ook veel gestudeerd, want dat moet toch ook gebeuren. De midterm examens zitten er weer op, een deel van de presentaties en essays ook, de overige presentaties en essays zijn aankomende weken, dus voorlopig hoef ik me niet te vervelen. Mijn groepspresentatie met de mensen die niet op mails reageren is overigens goed gekomen, hoewel in de les wel bleek dat er opeens nog iemand in onze groep bleek te zitten, maar die nooit iets van zich had laten horen. Maar ach, dat is zijn probleem.
Ik moet zeggen dat ik al even diep na moet denken over wat ik ook al weer allemaal heb gedaan afgelopen weken, maar laat ik maar beginnen met de weekenden.
In het eerste weekend van maart ben ik naar een debattoernooi in Maleisië geweest, de Malaysia Debate Open. Ik zat in een team met twee Pakistanen, de een kende ik al wel aardig goed, de ander had ik welgeteld 1 keer gezien voordat we naar Maleisië gingen, maar dat klikte gelukkig ook wel. Behalve mijn eigen team ging er nog een team en 2 juryleden mee van mijn universiteit (NUS). De eerste avond was even wennen, in het debatwereldje kennen mensen elkaar allemaal al, van eerdere toernooien etc, maar ik kende, buiten de NUS delegatie om, helemaal niemand. Gelukkig was iedereen heel open en al snel had ik wat mensen leren kennen. Daarnaast kwam ik al gauw tot de conclusie dat van de meer dan 300 deelnemers, ik de enige Europeaan was die aan het toernooi mee deed. De algemene reactie van mensen: “you’re not from Singapore.. right?” Het heeft zo z’n voordelen, want iedereen is geïnteresseerd en iedereen onthoudt je naam en je gezicht (is ook niet zo moeilijk als het aantal blanken op 1 hand te tellen is). Ik moet zeggen, ik heb echt geen enkele naam onthouden (Aziatische namen blijven lastig), maar ach, met alleen gezichten herkennen, kom je een heel eind. Verder is het erg leuk om de verschillen te zien tussen Europese en Aziatische debattoernooien: nu sliepen we in een hotel in plaats van op de grond bij een student, de kwaliteit van debaters en juryleden loopt veel meer uiteen, ik heb hele goede debaters gezien, maar ook een paar juryleden gehad die de indruk gaven dat ze misschien een debat in hun hele leven hadden gezien, en verder was het natuurlijk in een Islamitisch land, dus wordt er geen alcohol geschonken en bij het diner voor het huis van de Chief Minister werd er gezamenlijk gebeden tot Allah. De Chief Minister hield ook nog een speech: ongeveer de slechtste speech van een politicus ooit over vakanties op aarde van 74 jaar lang en vakanties in Melakka (waar het toernooi plaatsvond) van een weekend) en dan een soort vergelijking, volslagen onzinnig. We hebben het trouwens best goed gedaan op het toernooi, we zijn ergens in de bovenste helft van de ranking terechtgekomen. Het andere team verloor in de kwart finale en in plaats van blij te zijn zat ik de terugweg in de bus naast zeer gefrustreerde debaters. Tja, dan zijn het toch echt ambitieuze Singaporezen.. Ik heb de andere debaters van mijn universiteit ook echt wel even wat beter leren kennen, het zijn allemaal erg leuke mensen en het leidt soms ook tot leuke gesprekken waarin de verschillen in achtergrond duidelijk naar voren komen. Erg interessant!
De twee weken daarna heb ik flink moeten studeren, want een weekend missen middenin de midterm examen periode is niet het slimste wat je kan doen. Tussendoor werd er op campus nog een cultureel festival georganiseerd en wat blijkt, de universiteit heeft een cultureel centrum van het formaat stadschouwburg Utrecht, zo niet groter. Singapore blijft me verrassen wat dat aan gaat. Ik heb twee leuke voorstellingen gezien!
Afgelopen weekend was het weer tijd om op reis te gaan,dit keer naar Borneo! Want ook Borneo ligt eigenlijk vlakbij Singapore, zo blijkt. We zijn vrijdagochtend vertrokken en ‘we’ is in dit geval een Amerikaans meisje Alex en ik. Aangezien je niet heel Borneo in een weekend kan zien, zijn we naar Kuching gevlogen en van daaruit naar een nationaal park gegaan, genaamd Bako National Park. Het park lag relatief dichtbij Kuching, maar aangezien de bus natuurlijk onvindbaar was en het park alleen te bereiken is per boot, duurde het toch nog even voordat we uiteindelijk aankwamen. Maar het was zeker de moeite waard, het was een super mooi park, met tropisch regenwoud, mooie stranden en prachtige rotsformaties. Vrijdag avond zijn we met een gids meegegaan het regenwoud in voor een nachtwandeling, want ook ’s nachts is er nog genoeg te zien. Wij hebben geen grote beesten gezien, maar wel giftige spinnen, kikkers en ik heb geleerd dat glow in the dark niet alleen maar sterretjes zijn die je op het plafond kan plakken, maar dat er in het regenwoud ook echt planten en paddenstoelen zijn die ’s nachts licht geven. We hebben het regenwoud wel in de meest letterlijke betekenis van het woord meegemaakt, want het regende, en het regende, en het regende. En niet zo’n klein beetje ook. Gelukkig waren de middagen wel droog, maar tegen die tijd was alles toch al nat. Zaterdag zijn we naar een strand gelopen, door het regenwoud heen. En omdat het dus zo regende, tegen de tijd dat we er waren, was alles zo nat (ondanks de regen poncho) dat we maar met kleren en al de zee in zijn gelopen. Natter kon toch niet! :) We sliepen in een hostel aan de rand van het oerwoud, en daar was ook al genoeg te zien: slangen langs het pad, vleermuizen die de keuken binnen vliegen en apen op de veranda. Apen? Ja, apen, en heel veel apen, waaronder neusapen, met die grote neuzen (zie foto), ik heb nog nooit apen gezien die zo menselijk bewegen als deze, erg bijzonder. Verder kunnen apen heel irritant zijn, want ze springen zo bij je op tafel en jatten het eten van je bord. Tja, waarschijnlijk hadden we gewoon beter moeten opletten.. Zondag zijn we in de loop van de dag weer terug naar Kuching gegaan, waar we maandag nog even een paar uur hebben rondgelopen. Een leuk stadje, maar na een paar uur heb je alles ook wel weer gezien. Al met al was het in ieder geval een geslaagd weekend!
Tot slot nog even over Singapore. Het leuke van wat langer in een land als Singapore blijven, is dat je de cultuur steeds beter leert kennen en ook steeds beter ziet wat de verschillen tussen Nederland en Singapore zijn. Nog los van het feit dat ik de kleinschaligheid van UC soms best wel mis, is er een duidelijk verschil tussen de docenten uit Singapore zelf en de docenten van ‘overseas’ zoals ze dat hier noemen. Het meest opvallende voorbeeld dat ik kan geven is mijn docent van international political economy. Hij is Chinees/Singaporees en ook al heeft hij zijn PhD gedaan in Yale, hij heeft een zeer conservatieve manier van lesgeven. Al vanaf het begin zei hij de hele tijd dat tijdens de werkgroepen een eigen mening hebben zo ontzettend belangrijk is. Dat wekte bij mij de indruk dat je ook echt wordt verwacht je eigen mening te geven. Dat viel toch wat tegen. De eerste werkgroep bijeenkomst was dan ook buitengewoon frustrerend: elke keer dat iemand iets zei dat niet min of meer hetzelfde was als zijn mening, resulteerde in een lezing van een half uur waarom dat idee/die mening niet haalbaar, onrealistisch, niet kloppend was. Als je iets zegt waar hij het mee eens is, dan is de docent helemaal blij. Tegelijkertijd blijft hij wel benadrukken dat je je eigen mening moet geven. Inmiddels is het me duidelijk geworden dat hij wel andere meningen wil horen, maar alleen om uiteindelijk de discussie in een bepaalde richting te duwen, zodat aan het eind van de les iedereen weet hoe het hoort. Dat is niet bepaald wat ik van docenten gewend ben en in het begin was het ook echt ontzettend frustrerend. Inmiddels weet ik hoe ik er mee om moet gaan: intelligente opmerkingen maken over dingen die hij in de les gezegd heeft of die in het boek staan en vooral geen voorbeelden uit Europa gebruiken (want Europeanen zijn nou eenmaal onbegrijpelijk met hun EU en socialistische regeltjes). En oja, en ik geloof ook niet dat het een goed idee is een afwijkende mening te geven in essays of op examens ;-) Ik probeer me er niet aan te ergeren en eigenlijk is het ook wel leerzaam om dit mee te maken. En gelukkig is het mijn enige docent die op deze manier les geeft, aangezien de meeste anderen niet Singaporees zijn. De beste docent die ik heb, komt uit India en hij kan heel goed lesgeven. Toch, zo leer ik van mijn Pakistaanse vrienden, zijn ook die lessen niet helemaal zonder problemen, vooral als het gaat over Pakistan en India, want de versies van mijn Pakistaanse vrienden van de zelfde verhalen die ik leer in de les zijn toch wel net even iets anders. Maar ach, zolang je je er bewust van bent, is daar mee te leven.
Het is een lang verhaal geworden, hopelijk interessant genoeg om jullie aandacht vast te houden tot het einde! Foto’s zijn zoals altijd te vinden op facebook en www.fotoalbum.eu/andreabos
Ik zal straks nog even de Borneo foto’s uploaden!
Groetjes,
Andrea
-
23 Maart 2010 - 16:49
Casper Van Lier:
hou maar op, hou maar op!
ik lees t al: je bent daar de tijd van je leven aan 't beleven! t is dat k zelf over anderhalve week ook die richting opga, anders was k nu van m'n stoel gevallen van jaloezie ;)
ik zou zeggen genietse en probeer nog maar meer onontdekte regenwouden te vinden :p
mssl! -
07 April 2010 - 22:00
Jeltsje:
Hm, het klinkt wederom goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley